Kaikoura

Kaikoura, 3 april 2014

Afgelopen zondag ben ik mijn grote reis begonnen. Ik heb hier heel erg naar uit gekeken maar toch begin ik deze reis met een dubbel gevoel nu ik ben begonnen met reizen weet ik dat het einde van mijn nieuw-zeeland avontuur ook in het zicht is. Maar voor nu is het tijd om te genieten. Te genieten van alles wat ik nog ga zien en mee ga maken. de afgelopen week heeft in het teken gestaan van het inpakken van mijn koffer. Het uitzoeken van wat wel en niet mee gaat en hoe het allemaal in de koffer gaat passen. Zo heb ik meer als 9 kilo aan kleren weggegeven, 6 paar schoenen en al mijn knutsel spulletjes en nog steeds heb ik een probleem met het allemaal onder de 30 kg te krijgen! Wat ik hier aan ga doen weet ik nog niet. Maar dat is voor nu ook geen probleem. Voor nu heb ik mijn tas gepakt.
Een tas gepakt op het primitief reizen met alleen een rugzak. Alle luxe en mooie jurkjes heb ik thuis gelaten en heb alleen de basis dingen mee genomen, een paar slippers en mijn wandelschoenen. Overleven met deze bagage voor 3 weken alleen al is een hele belevenis. Dat betekend niet elke dag 2x nieuwe kleren aantrekken. En aangezien het weer niet uitstekend is word het wassen van de kleren ook lastiger.

Op zondag ochtend moest ik om 9.30 bij de bushalte in Rotorua zijn. Mijn gezin heeft me hier afgezet en ze hebben me nog even uitgezwaaid. Hop on de bus met een lange rit voor de boeg. 8uur later bereikte ik eindelijk mijn eindbestemming voor de dag. Wellington. Hier zou ik een nacht slapen in de vertrouwde xbase hostel. Ik kwam op een meiden kamer terecht met nog 4 anderen. Hele leuke meiden. Twee van hen gingen hun eigen weg en de andere twee bleven op de kamer (een duitser en een Zwitserse). We hebben wat gekletst en naderhand hebben we ons klaar gemaakt voor een drankje op het terras. Het was heel erg gezellig. De volgende ochtend hebben we elkaar niet meer gesproken omdat we al onze eigen weg volgde.
Zo begon voor mij deze dag om 6.45 om nog even snel een ontbijtje naar binnen te werken en op naar de bus voor de ferry van 7.30. de ferry zou om 9.00 vertrekken maar we moesten hier op tijd al zijn. Op dezelfde bus zat nog een andere meid te wachten Caroline (Engelse). We raakte aan de praat en we hadden een leuk gesprek. We zaten op dezelfde boot dus dit wat erg leuk.

De boot trip duurde zo rond de 3uur. Toen we het zuider eiland bereikte heb ik mijn ogen uit gekeken het zag er al zo anders uit als het noorder eiland. Het is echt prachtig als je met de boot in komt varen. Echt zo super mooi. Ik zal foto’s bijvoegen als het allemaal lukt. In picton aangekomen moesten we een uurtje wachten op de bus richting kaikoura.
Het vriendje van Caroline stond in Picton op haar te wachten (hij had een andere boot genomen) en we hebben met z’n 3e een koffie gedronken. Toen de bus er was hadden we een rit naar Kaikoura. En onderweg kwamen we hele grote wijnvelden tegen. Marbrough is de wijn regio van Nieuw-Zeeland. We zijn niet uit gestapt voor een wijntje maar ik vind dat ik wel een wijntje van daar moet gaan proberen! Maar ik heb nog even wat tijd dus dat kan ik nog gaan doen.
Onderweg naar kaikoura kwamen we een hele familie walvissen aan de kant van de weg (strand) tegen. De buschauffeur was zo aardig dat ze even stopte voor ons zodat we een aantal foto’s konden schieten. Dus dat was erg aardig!
In Kaikoura aangekomen was het heerlijk weer, lekker zonnig. En een strand stadje ziet er toch altijd beter uit met een beetje zon. Ik kwam tot de conclusie dat ik geen kamer had geboekt nog en moesten we opzoek gaan naar een kamer. Natuurlijk koos ik voor de goedkoopste optie (naderhand toch niet de beste keuze waarschijnlijk) ik kwam terecht op een 10 persoonskamer en toen ik de kamer binnen kwam was het net alsof ik een stinkhol in kwam. 7 mannen lagen te stinken in hun bedjes en ik als enige meid moest een plekje zoeken tussen de mannen (nu na twee nachten in deze kamer weet ik dat deze geur niet van de mannen komt maar van een slechte ventilatie.)
Ik was dan ook erg blij dat ik mijn spullen had weggezet en de kamer weer uit kon. Samen met Caroline en Theo hebben we de supermarkt opgezocht om iets voor het eten te halen wat we samen zouden gaan koken en een wijntje. ’s Avonds zijn we nog even in de hotpool geweest. Dat was wel echt even lekker. Daarna heb ik snel mijn bedje opgezocht want ik had iets heel erg leuks op de planning staan voor de volgende ochtend.

De volgende dag had ik een whalewatching tour geboekt (walvissen) de tour begon om 10 uur en ik moest daar nog naar toe lopen en dus op tijd vertrekken. Bij deze tour aangekomen kwamen we op een super grote chique boot en zijn we de open oceaan op gegaan. Het was heel erg mistig en dat maakte het dan ook wel lastig om in de verte te kijken. Want zowel de oceaan als de lucht was grijs. Er werd voor ons gezocht naar walvissen. En toen zij dachten dat ze er een hadden gevonden ging de boot langzamer varen en zijn ze opzoek gegaan naar de walvis. Toen ze de walvis hadden gevonden vaarde zij hier naar toe en stopte we in de buurt van de walvis. Ze zeggen dat een walvis heel erg groot is. Alleen zie je er niet veel van. Alleen een klein beetje van zijn hoofd komt boven water en hij spuit dan water. Het is moeilijk voor te stellen dat deze walvis op z’n minst net zo lang was als de boot maar wel minstens 5x zo zwaar! Ik geloof niet ik dat helemaal besef hoe groot zo’n beest is. Ook al heb ik er een gezien. En na een aantal minuten foto’s gemaakt te hebben en zijn water fontein te hebben bewonderd kwam dan daar eindelijk het moment waar we met z’n allen op hadden gewacht. De walvis ging weer onder water! Jammer maar dat betekend wel dat we een foto van zijn staart konden maken. het ging zo snel maar… ik heb een foto!
We zijn nog even op zoek gegaan naar andere walvissen en al snel bleek dat er die dag niet meer walvissen hier waren. Dus zijn we door gegaan met de tocht opweg terug naar de kust. Toen we onderweg waren kwamen we ook onze vriend weer tegen (de walvis) wat wel heel bijzonder was want normaal gesproken blijven walvissen voor bijna een uur onder water voordat ze weer 10 minuten boven water komen. Maar deze bedacht dat hij het wel leuk vond boven water en kwam weer even boven. En ik weet natuurlijk ook wel dat hij dat voor mij deed zodat ik nog even een foto kon maken wat ik overigens weer voor jullie heb gedaan! Nou dat is een win win situatie dacht ik zo maar!
Toen we dan echt terug gingen naar de kust werden we weer opgehouden. Dit keer door een andere hele leuke verassing. We hadden honderden dolfijnen om de boot heen zwemmen. Dit was zo mooi! De dolfijnen gaven gratis shows weg. Het zijn echte acrobaten en echt heel erg leuk om naar te kijken. Elke keer als ik dolfijnen zie dan denk ik aan Lisette. Liesje, ik wou echt dat we dit samen hadden kunnen delen. Je had het geweldig gevonden! Maar speciaal voor jou (en iedereen) heb ik er vele filmpjes van gemaakt.
Ook werd ons nog een fijne dag gewenst door zwaaiende zeehondjes vanuit het water. Dat zijn ook echt leuke dieren en in Kaikoura kan je met ze zwemmen (weliswaar onder begeleiding) en dat schijnt echt heel erg leuk te zijn. Ondertussen heb ik ook mijn eigen ervaringen met zeehonden maar daarover zal ik jullie straks meer vertellen.
Trouwens, de walvis die ik heb gezien is de meest gefotografeerde walvis uit de wereld en staat op elke kaart met een walvis er op in nieuw-zeeland. Ik vond dat wel leuk! Haha deze walvis is als een soort huisdier voor Kaikoura hij is er bijna altijd en alle anderen zijn er soms.
Na de cruise ben ik nog even door het stadje gelopen en toen ook weer terug naar de hostel. Verder heb ik de avond vrij rustig aan gedaan en gewoon genoten van goed gezelschap in de hostel.

Ik mag dan wel alleen reizen maar als reiziger ben je nooit alleen. Iedereen is open een aardig en je hebt zo een gesprek en een leuk contact. Zo ben ik in contact gekomen met een van de WOOFERS van de hostel (werken voor accommodatie) een hele leuke meid die voor een jaar au pair werk in Nederland heeft gedaan (komt zelf uit Tsjechië) zo heb ik ook samen met haar gister een wandeling gemaakt. de Kaikoura penisula coast track. Dit is een 4urige wandeling langs de kust.
Het weer was nog steeds grijs en grauw en dit maakte dat de uitzichten dus ook niet ver gingen. Maar nog steeds, ik heb het nooit anders gezien en ik vond het mooi. Op weg naar de track kwamen we de wereldberoemde (in nieuw-zeeland) seafood bbq tegen. En dat moesten we natuurlijk ook even proberen. Dus we hebben wat nieuws geprobeerd. We hebben paua gegeten. De paua is bekend om de mooie schelp die er om heen zit. Maar ik had het binnenste nog niet eerder gehad. Het ‘vlees’ van de paua is zwart. En ‘omdat het zo’n sterke smaak heeft’ mengen ze het met ei en ui en dan maken ze er een soort omelet van. En dat was best wel heel erg jammer. Ik kan zeggen dat ik paua heb gegeten maar ik kan niet echt zeggen of ik dit nou lekker vind of niet want het smaakte naar ei en ui maar zwart met harde stukjes er in (dat gedeelte was van de paua). Maar soms moet je gewoon even wat anders proberen. En dat hebben we gedaan.
Een eindje verder op was de zeehonden kolonie. En daar waren allemaal wilde zeehonden! Echt wel gaaf! Als een zeehond op het land is dan is hij chagrijnig dan wilt hij rusten en niets doen. Een goede gelegenheid voor mevrouw T. Oerist om even een aantal kiekjes te schieten. En ondanks de borden dat je de zeehonden niet moet lastig vallen omdat het wilde dieren zijn die kunnen bijten wat voor ernstige verwondingen kan zorgen wou deze mevrouw T. Oerist een close up maken. en deze slapende zeehond vond het niet zo leuk om in zijn vrije tijd gefotografeerd te worden door mij en stond op, zette zijn aanval in en blafte naar mij (begrijp nu wel waar ze de naam zeeHOND vandaan hebben). Oeps! Ik denk dat ik nog nooit zo hard heb gerend. En nog steeds geen goede close-up. Maar wel een foto van een bewegende zeehond (in plaats van een luie liggende) het was wel een hele ervaring en om eerlijk te zijn vond ik het ook wel leuk (een beetje adrenaline).
We hebben de wandeling afgemaakt en op het eind zei Martina dat we er bijna waren (zij had deze wandeling eerder gedaan) en dat vanaf dat punt de wandeling vlak zou zijn. Dus een makkelijke wandeling. Oke dat doen we even! Na een eindje gelopen te hebben werd ik weer even op de feiten gedrukt dat ik een Nederlander ben en dat mijn definitie van vlak dus anders is als de definitie vlak voor iemand anders. Man! Wat waren dat bergen zeg! Haha nee grapje maar het was in ieder geval niet vlak zoals wij vlak kennen. Haha

We zijn terug naar de hostel gegaan en ik heb een douche genomen heb mijn pyjama aangetrokken en heb verder niet heel veel meer gedaan. Behalve ‘even’ eten koken en eten. Het even kan niet in een hostel! Ten eerste is het zoeken van een bord en bestek al een hele opgave, maar dat ter zijde kan je niet even de keuken in lopen zonder aan de praat te raken met iemand. Haha dus alweer duurde het langer als gepland. Maar dat is allemaal goed. Eindelijk in mijn bedje viel ik als een blok in slaap. Het reizen is heel erg leuk maar het is vermoeiend(op een goede manier) maar gelukkig maken heerlijke bedden een hoop goed! (uhum haha)

Toen ik vanochtend wakker werd moest ik al mijn spullen weer in mijn kleine rugzak stouwen. Om me om 10 uur uit te checken van de hostel. Ik heb trouwens al heel veel mensen gehad die versteld stonden van de hoeveelheid spullen die ik bij me heb. Iedereen denkt dat het heel erg weinig is en dan is mijn rugzak ook aanzienlijk kleiner als dat van hen. En als ‘dagtas’ heb ik een kleine handtas bij me waar veel anderen een rugzak bij zich hebben bijna het formaat als dat van mijn bagage rugzak. En met dat ik dit nu type bedenk ik me dat dit gezegd te hebben me ook in een nadeel kan werken als ik terug ben. Haha nee! Ik kan niet half van mijn koffer thuis laten. En als ik weer eens op vakantie ga, ik heb echt 3 paar kleren per dag nodig!

Ik kon gewoon in de hostel blijven tot dat de bus vertrok (3uur) in de receptie hing een advertentie voor het maken van je eigen bone carving, dit is een traditionele manier in het maken van sieraden van de Maori’s. dus dat heb ik gedaan vanochtend. Ik had de keuze uit whale bone en koeien botten. Al waren de whale botten gevonden op het strand dan nog zou het niet geheel legaal zijn om deze mee te nemen naar Nederland. En daarbij word het mooier van koeienbotten als de walvis botten en de koeienbotten zijn sterker. Als ik er nu aan denk vind ik het toch wel een gek idee, maar het was leuk om te doen en het is leuk om je eigen traditionele dingen te maken. en om heel eerlijk te zijn ben ik erg tevreden met het resultaat! Alleen is het toch een gek idee dat ik een koe aan me nek heb hangen.

Ik zit nu in de bus op weg naar Christchurch. Hier zal ik twee nachten blijven en morgen ga ik hier de stad bekijken. Vele reizigers zeggen dat het heel erg stockerend is om te zien wat de aardbeving(en) hebben aangericht en dat er dus niet veel van de stad over is. Ik weet het nog niet. Maar zal het jullie vertellen in mijn volgende reisverslag!