christchurch

Christchurch
Na een busrit van een aantal uurtjes kwam ik aan in Christchurch. Ik had een hostel geboekt voor de twee nachten dat ik in Christchurch was. Als ik in in Christchurch aankwam hoefde ik alleen maar even deze mensen te bellen en zij zouden mij op komen halen. Zo gezegd zo gedaan. Na een kwartiertje wachten kwam een man mij ophalen. Een beetje een luguber figuur. Maar ik dacht hier moet ik me niet zo veel van aantrekken waarschijnlijk is dit gewoon de chauffeur. Na zo’n 10 – 15 minuten rijden kwamen we aan bij de hostel. Een huis in een van de buitenwijken van Christchurch.
Zodra we het huis binnen kwamen had ik eigenlijk al genoeg gezien. Wat was het hier vies zeg! Een vies uitgewoond hol. Oke ik had geboekt en betaald voor 2 nachten dus dan loop je ook niet zomaar weer weg. De man wees mij mijn kamer. Een kamer die niet op slot stond en waar ik dus ook geen sleutel voor kreeg. Er stonden 6 bedden in deze kamer en er waren twee bedden niet opgemaakt en de lakens dus niet gewassen. Maar deze meneer deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was en maakte deze bedden op, voor een nieuwe gast.
In de achtertuin stonden tenten en was dus een kampeergelegenheid. Ik moet zeggen dat ik op dat moment zo erg had gehoopt dat er een wonder zou gebeuren en ik in eens een tent in mijn rugzak had zitten.
Toen ik na een beetje rond te hebben gekeken weer terug kwam in mijn kamer was ook mijn kamergenoot hier. En ook hij had het helemaal gehad met deze plek. Het was vies en het stonk er naar kattenpis! Een plek waar je niet wilt zijn. Ik voelde me meteen een enorme klager maar mijn kamergenoot vond dat ik realistisch was en geen klager.
Ik heb het slapen gaan zo lang mogelijk uitgesteld en heb mijn eigen handdoek over mijn kussen gelegd en ben toen eindelijk in slaap gevallen. In de ochtend heb ik mijn spullen gepakt en ben ik rond gaan bellen voor de beschikbaar in andere hostels. De hostels waren allemaal volgeboekt of hadden alleen nog maar duurdere kamers beschikbaar. Maar na de ervaring in dit hostel was ik dan ook bereid om meer te betalen.
Ik dacht het zou helemaal mooi zijn als ik mijn geld terug zou kunnen krijgen van mijn tweede nacht hier in dit fantastische hostel. Dus ik heb de eigenaren opgebeld (er was geen receptie) en ik dacht als ik zeg dat ik niet wil blijven omdat ik het er vies vind dan krijg ik mijn geld nooit terug. Dus heb ik het over een andere boeg gegooid. Ik heb haar gezegd dat ik iemand was tegen gekomen de avond er voor en dat we samen een kamer zouden gaan boeken ergens anders. En ze was heel erg positief! Ze vond het heel erg leuk voor mij en dus was ze bereid mijn geld terug te geven. Zo doende was mijn tweede hostel voor de tweede nacht nog maar 20 dollar meer.
Ik heb de bus gepakt opzoek naar mijn nieuwe hostel. Mijn nieuwe hostel was gevestigd aan de andere kant van de stad. Jailhouse. Dat is hoe het heette. Dit was omdat het hostel in een oud gevangenis gebouw was. De kamers waren oude gevangenis kamers. Het was een zeer goed verzorgd hostel. Ik had een twee persoonskamer en mijn bedje was gemaakt en er lag zelfs een schone badhanddoek klaar. Heerlijk! Het gevoel van je afdrogen met een goede normale handdoek na zo lange tijd. Die reishanddoeken zijn leuk en aardig maar je raakt er snel op uit gekeken. Dus een douche met een fijne handdoek altijd goed! Veel van die douche is er niet van gekomen. Ik heb nog even op mijn bedje gezeten en genoten van de ‘luxe’ hier in het hostel en ben er toen op uit gegaan. Op naar de binnen stad van Christchurch (zo’n 30 minuten lopen), althans wat er nog van over is. Het is heel erg triest om hier door de straten te lopen. Alles is verwoest door de aardbeving en het ligt nog allemaal heel erg in puin. Je kan zien dat het een hele mooie oude stad is geweest. Veel oude gebouwen en de sfeer is bijna Europees. Maar als je daar door de straten loopt word je omringt door hekwerken die de puin verbergen en vele gebouwen zijn omsingeld met steigers omdat ze deze gebouwen aan het restaureren zijn. Toen ik met de bus van hostel naar hostel ging kwamen we langs een oud gebouw en ik zou zeggen dat het een bioscoop is geweest. De helft van dit gebouw was ingestort en de andere helft stond nog overeind. En in het stuk dat nog overeind stond stonden ook de bioscoop stoelen nog. Dit gaf mij een gevoel van verdriet en realiteit. Er was niets te verbergen. Dit was echt! De stad ligt in puin en mensen zijn hun huizen en misschien zelfs familie kwijt geraakt door deze natuur aanslag. Voor mij werd het al snel te veel en ik ben weer terug naar het hostel gegaan. Op naar een avondje niets doen en gewoon lekker een filmpje kijken even relaxen.
Ik heb voor mezelf wat te eten gemaakt en heb dit opgegeten in de gezamenlijke ruimte. En toen was het ook meteen dag relax avondje! Ik raakte aan de praat met de mensen hier en het was zo gezellig dat ik vanuit de gezamenlijke ruimte mijn bedje ben ingedoken en ben gaan slapen. De dag erna had ik een lange dag voor de boeg. Een busrit van 10 uur op weg naar Queenstown. Dan denk je een busrit dat is toch niet zo erg, maar er is niets zo vermoeiend als in een bus zitten.