Kia Ora

Kia Ora!

Ik ben nu iets meer als een week in Rotorua. Mijn vertrek vanuit Bulls was gek. Ik was 3 dagen bij deze mensen geweest in plaats van 3 maanden. En eigenlijk hals over kop vertrekken. Ik had geen idee waar ik heen zou gaan maar ik liet het over me heen komen.

De busreis duurde bijna 5 uur. Maar dat betekend dat ik veel verschillende landschappen heb gezien. Ik heb geprobeerd foto’s te maken vanuit de bus maar dat werkt niet echt. En elke keer weer is het lastig te beseffen dat ik nog zo veel tijd hier heb. Ik heb het gevoel dat ik alles moet zien en liever vandaag als morgen….

De landschappen onderweg varieerde van grote droogtes, weilanden en de mooiste bossen. Er is zo veel te zien!

In Rotorua aangekomen moest ik wachten op Fiona, de moeder van het gezin waar ik heen zou gaan. Maar ik had geen idee wat voor mensen het waren want ik had eigenlijk niets over ze gehoord of gezien. Ja een heel kort telefoon gesprek. Na een klein kwartiertje wachten stapte er een lange, slanke, hoogblonde dame uit een auto en kwam mijn kant opgelopen. In de beschrijving van het gezin stond dat ze op een boerderij woonde, dus de verschijning die uit de auto kwam paste niet echt bij mijn beeld haha.

Ze kwam naar mij toe gelopen en stelde zich voor, oke dit was wel de vrouw waar ik naar zocht. We stapte in haar auto en we gingen naar haar cafe. Zij heeft haar eigen cafe, dit heeft ze 4 weken geleden over gekocht en is dus hard werken. Dus ik dacht dat haar man dan waarschijnlijk boer zou zijn. Want ze hebben immers een boerderij. Ik moest even wachten op haar man, hij was in de stad en hij zou waarschijnlijk eerder naar huis gaan als zij dus zou ik met hem mee rijden naar huis. Oke.

Even later kwam hij ook binnen gelopen een nette man, in pak. Een echte zaken man. Mijn beeld klopte niet meer. Zou ik dan misschien naar het verkeerde gezin gekeken hebben. Niet veel later reed ik met Richard, de man naar huis. En hij vertelde heel erg trots over zijn ‘boerderij’.
Ze hebben een boerderij maar niet om winst te maken ofzo maar voor zichzelf. Ze hebben schapen, koeien en kippen. De schapen en koeien voor het vlees en de kippen voor de eieren. Oke. Haha ze hebben dus wel een boerderij alleen is het heel erg anders als het boeren leven op de vorige boerderij.

Toen ik binnen kwam was de au pair (Yaelle) binnen met de tweeling. De au pair kwam uit zwitserland. Een hele lieve meid. Zij zou op donderdag vertrekken naar Australië om daar een maand door te reizen. Tot die tijd zou ik met haar mee kijken hoe alles moest.

En de eerste dagen stond ik echt versteld van alle regels en dingen die ik hier moest uitvoeren. Er waren allemaal lijsten die ik in moet vullen elke dag voor de tweeling. Op deze lijsten moet ik bij houden, hoe laat ze gaan slapen, wakker worden, hoe laat ze beginnen met eten en hoe laat ze klaar zijn, of ze naar de wc gaan voor een grote of kleine boodschap, op het toilet of een natte luier/broek, als ze de fles krijgen, hoeveel ze drinken, wat ze drinken, als ze in bad gaan en wat ze eten. Volgens mij was dat het wel zo’n beetje (WAT?! Echt heel erg bizar!!!!!) Gelukkig kon ik de eerste dagen meelopen en hoefde ik niet meteen volop mee te draaien. Want het is best wel heel erg hard werken met een tweeling van 4 jaar. En al helemaal als je ze in het begin niet gescheiden kunt houden.
Nu gaat dat wel al een stuk beter! Maar die twee lijken echt heel erg veel op elkaar.

De vorige au pair heeft mij heel erg netjes laten zien waar alles was. Dat maakte het werken voor mij een stuk makkelijker.

De ouders zijn beide best wel oud. Vader is 50 en moeder 47. Dat is best wel oud als je zulke kleine kinderen hebt die willen ravotten en spelen. Maar ouders hebben beide een hele goede carrière. En als je aan je carriere wilt werken kun je geen kinderen hebben.. haha nee flauw. Maar ik wil toch wel mijn eerste kind VOOR mijn 40e. haha

Deze familie is heel erg bezig met recyclen en hergebruiken. Heel milieu bewust. Ze hebben een openhaard en deze verwarmd niet alleen het huis maar ook het water etc. het hout voor in de openhaard komt uit eigen tuin. Het vlees dat wij eten elke avond komt van eigen koeien. Ik vind dat heel erg goed alleen kun je ook te ver gaan.

Maar naar een week wen je er wel aan en is het allemaal niet zo erg meer. Het opschrijven van wat de kinderen eten gaat opzich vanzelf. Het recyclen gaat beter want je weet wat waar moet. En ergens is het ook wel logisch dat ze alles op schrijven. Nu misschien niet meer. Maar toen het kleine baby’s waren en ze leken zo op elkaar en je moet het allemaal zien te managen is het best wel goed om het op te schrijven. Zo is het voor je zelf duidelijk. En vader vertelde mij dat het nu ook was zodat we daar nu geen overdracht over hoeven te houden. Wat ergens ook wel makkelijk is.

Gister ben ik met de jongens naar ‘’the partyhouse’’ geweest. Het huis van Sandra. Sandra is de vrouw van de au pair organisatie omgeving Rotorua. Zij heeft mij een beetje uitgelegd hoe alles gaat en wat er van me word verwacht. Dit was even globaal want volgende week komt ze op een soort van sollicitatie gesprek. En in eens is het heel erg handig dat ik alles op moet schrijven wat de kinderen eten en doen. Want dit moet ik ook doen voor de organisatie. Dit is omdat zij de eind verantwoordelijkheid hebben.

Wat ik zo begrijp heb je heel veel aan de organisatie. Voor zowel het gezin als de au pair. Sandra komt 1x in de maand op bezoek om te kijken hoe het gaat en of er problemen zijn ofzo.

Om de 2 weken is er een koffiegroep, hier kunnen alle au pairs (met of zonder kinderen) naar toe komen. Dit is bij Sandra thuis of word ergens op een openbare plek gegeven. Deze koffie momenten worden betaald door de organisatie.

Dan is er een keer in de maand een uitje met de au pairs en de kinderen. Dit word ook betaald door de organisatie en dit zijn uitjes zoals naar de dierentuin of dingen zoals dat.

En dan is er 1x in de maand nog een uitje voor de au pairs. Zonder de kinderen. Dit word niet betaald maar is vaak wel iets goedkoper als wanneer je het alleen doet en je hebt gezelschap. Er zijn een aantal dingen die ze heeft opgenoemd die er op de planning staan voor de rest van het jaar. O.a. bezoek aan maori village, wild water raften, survivals en de rest wist ze zo niet. Maar dat zijn allemaal dingen die me wel erg leuk lijken. Ook mag ik deelenemen aan de activiteiten van de au pairs in de regio naast deze regio. Ben even de naam kwijt. Maar dat is echt heel erg leuk!

Voor deze organisatie werken brengt ook veel administratieve werkzaamheden met zich mee. Ik moet bijvoorbeeld dagelijks bij houden wat de plannen zijn, wat ze eten. En wekelijks moet ik een verhaaltje schrijven en leuke dingen benoemen die we hebben gedaan of die er zijn gezegd. En uiteindelijk word er een boek van gemaakt die aan de kinderen word gegeven. Dat vind ik dan weer wel leuk..

Vandaag ben ik naar Rotorua gegaan en heb ik een kijkje genomen in het park waar je een beetje van de thermo dingen ziet. Dat is waar Rotorua om bekend staat. Dit is gewoon een klein stukje er van, je ziet rook en stoom in heel Rotorua uit de putten komen maar in het park komt het uit het water. Het zijn maar kleine dingen waar je even een korte blik kunt nemen. Voor dit park hoef je niet te betalen. Maar ik vind het de moeite waard om een kijkje te nemen bij de grote attracties.

De toeristische hotspots en de natuurlijke warmwater baden en meren. Lijkt me echt gaaf. Alleen geloof ik nooit dat je er echt schoon van word want er hangt wel een luchtje aan. De geur deed mij heel erg denken aan vuurwerk. Deze geur ruik je ook als je in het centrum bent alleen is het daar minder.

In mijn vorige verslag vertelde ik heel erg trots dat mijn Engels zo goed is. Maar ik begin heel erg te merken dat het ook een minder goed ding is. Omdat mensen begrijpen wat ik bedoel gaan ze er ook vanuit dat ik begrijp wat zij bedoelen. Mensen horen mij praten en praten op de zelfde manier terug. Soms is het gewoon veel makkelijker om maar een aantal woorden in de taal te spreken en de rest met gebaren taal. In plaats van de taal redelijk beheersen en door iedereen word gezien als iemand die het allemaal wel begrijpt, wat eigenlijk niet zo is. Zo zie je maar weer, elk voordeel heeft z’n nadeel.

Er is zo veel meer om te schrijven!
Maar mijn hoofd is zo vol! Dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen met schrijven!

Ik geniet heel erg van mijn verblijf hier.
De mensen zijn echt heel erg lief. We moeten allemaal onze weg met elkaar vinden. Maar ik denk dat het goed gaat komen, de kinderen kunnen langzaam aan mij wennen en voor hun is het ook goed dat ik voor langere tijd kan blijven, hun vorige 2 au pairs waren hier alleen maar voor 2 of 3 maanden. En ze hebben nu 4 au pairs gehad, ik ben de 5e in iets meer als een jaar tijd. Dat is best wel veel.

Ik zit hier ook op een goede plek om dingen te ondernemen. Er is hier alleen als in de omgeving Rotorua zo veel te zien zo veel te beleven. En het leuke is, als local is alles goedkoper hier. (ja, ja ik ben een local, want ik woon hier en volgens Fiona kan ik omdat ik hun au pair ben aantonen dat ik een local ben en geen toerist)

Het is heel erg normaal hier om vroeg kinderen te krijgen. Dus ik kan ook altijd nog zeggen dat de jongens mijn kinderen zijn. Dan heb ik nu zo’n lang verhaal geschreven en heb ik eigenlijk nog niets verteld over de kinderen. Haha.

Dit gezin heeft ook 3 kinderen. Een tweeling van 4 en een meisje van 7.
Het meisje heet Philipa en is 7 jaar oud. Ze is heel erg bij de hand en is echt een moedertje. Is best wel lastig, maar volgens Sandra wilt ze me gewoon helpen en is het voor haar ook heel erg lastig omdat de vorige au pairs maar voor hele korte tijd bleven. Voor Philipa is het belangrijk dat ik benoem dat ik voor langere tijd blijf zodat ze zich ook wat meer over kan geven ofzo. Deze dame gaat heel interessant worden. Maar leuk!

De jongens, Thomas en Harrison zijn 4 jaar oud. En in sommige dingen echt grote baby’s haha. Het is een eeneiige tweeling. Het zijn als je het aan mij vraagt hele pientere jochies. Alleen altijd stil gehouden door de tv. Ik word helemaal gek van die tv! Maar ja aan de andere kant is het ook wel lekker makkelijk! Haha nee ik ben er geen voorstander van. Dus ik probeer de kleine momenten te pakken waarin ik de tv uit zet en toenadering maak naar de jongens toe. De jongens zijn echt heel erg lief voor mij. En proberen mij ook echt te helpen. De ene dag is Thomas heel erg lief voor mij en de andere dag Harrison. En dan spreekt Thomas Harrison bijvoorbeeld aan als hij niet wilt luisteren naar mij.

Alle 3 de kinderen zijn heel erg lief voor elkaar. En kunnen ruzie maken maar maken maar zijn het een aantal minuten later ook helemaal vergeten. Ze zijn heel erg knuffelig naar ouders toe maar ook heel erg naar elkaar. Het zijn hele leuke kinderen! Het is wel heel erg vermoeiend! Die twee te gelijk met alles. Vooral de momenten van en naar iets toe. Als ze ergens eenmaal zijn is het goed maar het veranderen van thuis naar kinderdag verblijf en andersom is echt een ramp. Ze in de auto krijgen en zorgen dat ze niet weg lopen. En omdat het er 2 zijn moet je eerst een in de auto zetten en dan pas de ander. Het zijn heel veel kleine dingen waar je aan moet denken.

Thomas is zindelijk en met Harrison zijn we nu heel erg bezig hem op de wc te krijgen! En sinds gister werken we met het belonen van het plassen op de wc. Dit werkt echt super goed! Hij is echt gemotiveerd om het op de wc te doen! Echt heel erg leuk!

Ik was van de week aan het denken (ik weet dat ik daar niet te goed in ben dus doe ik dat niet zo vaak) aan de tweeling jongens die ik ken. En behalve deze tweeling kan ik maar aan 3 andere tweeling jongens denken (dus 3 tweelingen). En alle 4 de tweelingen heeft een Tom of een Thomas. (Tom&Sjoerd, Thomas&Rogier, Thomas&Oscar) en de vorige au pair vertelde dat haar ooms ook tweeling zijn en een daar van heet ook Thomas. Dus jongens. Als jullie ooit een tweeling krijgen. Hoef je nog maar over 1 naam na te denken.

De jongens zijn heel erg fan van dino’s. echt alles is van dino’s. mijn hele slaapkamer (oude kamer van de jongens) hangt helemaal vol met dino’s. gelukkig zie ik ze niet als ik wakker word want ze hangen aan de muur achter mij. Maar toch het zijn er wel veel.

Op de muur waar ik naar toe kijk vanuit mijn bed hangt mijn Nederlandse vlag met de teksten van iedereen! Echt heel erg leuk!
En op mijn kamer is het een grote rommel! Haha je moet toch iets doen om je thuis te voelen. Nee ik vind het heel vervelend. Maar ik moet al mijn dingen uitzoeken en omdat ik zo veel troep heb en zo weinig opbergruimte is het best wel lastig het op te ruimen.

Ik kan echt nog zo veel vertellen, maar dit is wel even genoeg leesvoer voor nu! Veel plezier of succes met het lezen! Ik zou ook even wat foto’s bijvoegen. Ook van het vorige adres.