HEI AHA ATU

Afgelopen weekend was ik vrij en was ik best wel bang om alleen te zijn. ik voelde me alleen en wilde helemaal niet alleen zijn. Ik zag best wel tegen het weekend op.

Zaterdag ochtend had ik toch besloten om er toch op uit te gaan, potloden,teken- en schrijfpapier.

Ik wou in de auto stappen. Ik was al halverwege de oprit en toen zag ik dat niet zo heel veel diesel meer had. en omdat ik nog nooit diesel had getankt liep ik weer even naar binnen om te vragen hoe het moest. Maar ik hoefde niet te tanken. Dus ik weer in de auto, wil de auto niet meer starten!
Dus ik weer naar binnen. En ik moest hem vertellen dat de auto niet meer wou starten.

van de week hadden we ook al een keer problemen gehad met de accu, maar dat was mijn schuld want ik was vergeten de lampen uit te zetten!

Maar nu was er echt niets wat ik had gedaan en omdat ik net nog in de auto had gereden was het voor mijn boeren verstand niet de accu die leeg was.

Dus Richard heeft gekeken en geprobeerd de auto weer aan de praat te krijgen met zijn auto. Maar dat werkte niet.Dus hij is met de accu naar de garage geweest. En ik moest even oppassen op de jongens die thuis waren.

Uiteindelijk was alles geregeld en opgelost hij had er een oude accu ingezet van een andere auto. En de auto startte weer!!!

Richard had liever niet dat ik te ver weg ging i.v.m. de auto maar de man van de garage zei dat het voor de accu beter was om een lang stuk te rijden. dus in overleg ben ik toch gegaan en kon mijn dagtrip beginnen.

Ik ben naar the blue lake geweest.
Wat een mooie plek. Een heel mooi bos met een prachtig meer, mooie uitzichten en een mooie wandeling.
In het begin vond ik het heel erg moeilijk om te genieten alleen. Ik woonde op nog geen 5 minuten lopen van Sonsbeek, en ik ben daar nooit geweest in de tijd dat ik daar woonde. En dat was omdat ik dat niet alleen wou doen. Ik denk dat ik gewoon heel erg bang ben wat mensen van me zullen denken.

Na een hele poos over het 'normale' pad te hebben gelopen besloot ik om een andere weg te nemen, een klein paadje tussen de bomen door. Dit pad leidde mij naar mijn prive strandje. Heerlijk!

Mooi uitzicht, een strandje, meer, bos.
Het eerste wat ik dacht wat.. het enigste wat ontbreekt is goed gezelschap.
Maar na mate ik daar langer zat begon ik echt te genieten. De rust was niet langer een vijand maar een vriend. Ik genoot enorm van het moment, het even helemaal alleen zijn.

Ik heb mijn tekenspullen gepakt en ben gaan tekenen. Op de grond, in het zand.

Uiteindelijk ben ik maar weg gegaan omdat ik best wel een eind had gelopen en het donker begon te worden. en ondanks dat ik het alleen zijn wel lekker vond had ik niet het gevoel dat ik daar graag in de nacht alleen zou willen zijn.

En toen het koud begon te worden en de zon weg begon te trekken ben ik maar weer gegaan. Zo eigenwijs als ik ben via een andere weg als ik was gekomen. En dat heb ik geweten. Ik denk dat ik een heel stuk heb omgelopen of in ieder geval de ruigere route terug heb genomen.

Terug in de stad aangekomen had ik voor mezelf besloten dat ik wat wou gaan eten in de stad. dus ik had de auto geparkeerd en mijn gastgezin gezegd dat ik niet thuis zou eten.
Toen ik uit de auto stapte zag ik dat ik echt scheef geparkeerd stond. Daar moest ik echt wat aan doen. De auto kon echt niet zo blijven staan..
Dus ik weer terug in de auto. en raad eens..
DE auto deed niets meer!!!!

Ik kon wel huilen, Ik had geen idee wat er was gebeurd. Ik heb geen lampen aan laten staan en al zou ik ze aan hebben gelaten zou de auto nog niet leeg moeten zijn. Met pijn in mijn buik heb ik zowel Fiona als Richard proberen te bellen. En beide namen ze niet op.
En ik kon geen kant op. Ja ik kon de stad in gaan maar dan zou ik dit probleem alleen maar vooruit schuiven.
uiteindelijk kreeg ik Fiona te pakken. Zij zou de AA (wegenwacht) bellen en dan zou er wel iemand komen. als zij zou hebben gebeld zou ze mij terug bellen om te zeggen hoe lang het zou duren.
Na 15 minuten kreeg ik een sms : ik kom er aan!
Ik was best wel blij dta ze bij me was want dan hoefde ik niet in de kou te wachten. En nu moesten we de AA op nieuw bellen. Omdat de kaart bij haar hoorde en dus het abonnement kon ik alleen maar geholpen worden als zij bij mij was. Maar het was goed. Het was gezellig. We hebben gezellig gekletst. Ze heeft mij verteld over haar dag in het cafe en ik heb verteld over mijn dag. we waren gewoon gezellig aan het kletsen.
Uiteindelijk was de man van de AA er. en weer dezelfde man als van de week! haha..
Maar hij opende de motorkap en hoefde niet eens verder te kijken. De accu was niet goed aangesloten. En dat was het probleem dus.
De auto startte weer en ik heb besloten om mee naar huis te gaan. Ik hoefde niet zo nodig meer in de stad te eten. haha.

Thuis aangekomen bood Richard zijn excuses aan mij aan (waarom weet ik niet zo goed haha). Maar ik denk dat hij zich een beetje lullig voelde om zijn reactie. Want het was niet mijn schuld. Hij had een glas wijn ingeschonken en het eten stond klaar. Tijdens het eten hebben we gezellig gekletst.

Na het eten was er rugby op tv. Richard heeft mij proberen uit te leggen wat het spel inhoud. Het is echt een lastig spel en ik snap er niets van maar het was leuk dat hij zo berokken was bij het spel en mij hier in wou betrekken. Echt tof!

Uiteindelijk is alles goed gekomen en heb ik een heerlijk avondje 'thuis' gehad. Haha het is niet mijn thuis maar het is mijn huis, dus ook wel een beetje thuis. Ach ja maakt ook niet uit!

Zondag ochtend heb ik lekker rustig aan gedaan.
Uiteindelijk heb ik de auto gepakt en heb ik een stuk gereden naar een andere plek. Naar een ander meer. Ook heel erg mooi amar niet zo mooi als mijn prive strandje van zaterdag.
Ook hier heb ik lekker mijn eigen plekje gecreëerd. En heb ik getekend.
Weer terug heb ik lekker mijn huispak aangetrokken en was ik lekker aan het keuvelen. werd ik gebeld door Wendy. Wendy heb ik vrijdag leren kennen op het kinderdagverblijf. we hebben toen een hele poos zitten kletsen en zij vertelde dat ze nederlandse vriendinnen had. en dat ze aan hun zou vragen of ze een kopje koffie met mij wouden drinken kon ik ook even nederlands praten.
En dat vond ik heel erg leuk van haar en even gewoon nederlands praten is ook geen ramp. Maar ik had nooit verwacht dat ze zo snel actie zou ondernemen.
Ze belde mij of ik tijd had om koffie te doen met hen. Ze had het hele weekend geprobeerd mijn nummer te ontcijferen want deze had ik opgeschreven met een gele neon stift wat dus niet goed te lezen was. Ze had al die moeite voor mij gedaan! En ik was haar heel erg dankbaar!
Ik heb een heerlijk kopje koffie gedronken en het was gezellig!
We hebben nummers uitgewisseld! en ik ben altijd van harte welkom!

De mensen hier zijn allemaal zo aardig en lief!
En ik kom ze altijd op het goede moment tegen!

Ik heb echt een super weekend gehad!
Ik heb leuke dingen gedaan en de tijd voor mezelf genomen om de dingen te doen die ik leuk vind om te doen, tekenen, knutselen en gewoon zijn. niets hoeven maar gewoon doen wat ik wil!

vandaar dat de titel van dit verslag HEI AHA ATU is!

en dat is Maori's voor: Don't Worry!

=)